Ga naar de inhoud

Dagboek van Uk

  • door
Ukkie en Rocky

Dagboek van Uk

Het Poezenhuis

Hallo, ik ben Uk. Dit dagboek gaat dus over mij, een cypers poesje van ongeveer 11 weken. Ik ben geboren in de omgeving van Rotterdam. In het huis waar ik ben geboren wilden ze me niet meer hebben. Gelukkig was er daar in de buurt op een industrieterrein een bedrijf waar mijn eerste baasje werkt. Ze hebben op hun terrein een soort poezenhuis gebouwd, waar 5 of zes katten in wonen. Hier werd ik neergezet. In mensentaal heet dat ‘gedumpt’. Die katten waren van niemand en een lieve mevrouw (Brenda) verzorgt ze elke dag. Maar toch was er een probleempje.

De poezen die daar al woonden vonden het helemaal niet leuk dat ik bij ze kwam wonen. Ze deden heel lelijk tegen me en ik mocht nergens zitten. En als ik dan al ergens zat, keken ze helemaal niet naar me. Brenda zag dit gelukkig en had een goed idee. Ze zei: “Als ik je nu naar Friesland breng, daar zijn ze wel aardig tegen je.” Ik dacht daar het mijne van, want wat moet je daar nou zoeken als je in de grote stad woont. Maar ja hier was het ook niet leuk.

Ik was al bij de dierenarts geweest met Brenda, en ja hoor op een zaterdag (dat was dus 3 augustus) ging ik samen met Brenda en haar vriend naar Friesland toe. Naar de moeder van Adriaan, de vriend van Brenda. Het was een hele rit in de auto. Maar ik zat lekker in de nek van Brenda. Dus ik vond het helemaal niet erg. Ik keek mijn ogen uit en weet echt niet meer wat ik allemaal heb gezien onderweg.

Eerste plekje in mijn nieuwe thuis

Toen we aankwamen, was Brenda ineens weg. Dit vond ik wel een beetje raar. Maar ik had in de auto gemerkt dat ze steeds moeilijker ging ademhalen. Ze was direct haar handen gaan wassen en had andere kleren aangetrokken. Ik hoorde dat ze erg allergisch is voor katten en dus ook voor mij. Wat een lieve schat eigenlijk dat ze dit allemaal voor me over had!

Maar ja, ik heb het nu druk genoeg met al die dieren om me heen. Ik blijf blazen! Elke keer kwam er weer een ander aan me snuffelen. Er zaten ook andere dieren bij. O wee, 4 honden! Maar wat vreemd eigenlijk: niemand deed wat terug. Ik vond het allemaal wel een beetje eng hoor.
Ik zat nu dus op de schoot van mijn nieuwe vrouwtje. Ze praatte tegen me en vroeg hoe ik het hier vond. Nou, wel een drukte hoor. Ik kan nog niet goed tellen, maar ik heb wel 15 katten gezien. En ik maar blazen! Laat het vrouwtje me nog op de grond ook. Ik dus nog harder blazen. Maar weer deed niemand wat terug. Ja toch een roodwitte blaast ook naar mij.
Opeens zie ik een groot beest langskomen. Die krijgt ook een tik. Weer geen reactie, ook niet leuk! Maar ik vermaak me best. Ik heb niemand nodig!

De hele avond heb ik bij mijn nieuwe vrouwtje op de tafel gezeten, met natuurlijk een heel stel om me heen. Hierna was het tijd om naar bed te gaan. We kregen allemaal eten. Ik kreeg lekkere pap. Dat was lekker!! Toen het eten op was, moesten we allemaal een kamer in. Dit is een speciale kamer waar alle poezen mochten slapen. Dat is een mooie kamer, zeg. Er staat allerlei speelgoed in. En in een andere kamer staat het eten en drinken. Nou, ik heb natuurlijk overal gekeken. En nog steeds ik natuurlijk blazen naar iedereen. Ik moest toch overal ongestoord naar toe kunnen gaan? Niemand mocht me in de weg zitten.

Uk en Bolle

Uiteindelijk ben ik moe in slaap gevallen, naast een zwart-witte kat (Maupie heet hij). Maupie lijkt veel op Bolle (dat is één van de katten in het kattenhuis) en die deed niet vervelend tegen me.

Maupie het eerste vriendje

Toen ik wakker werd, dacht ik: “waar ben ik nu”? Ik zie allerlei kattenkoppen om me heen. Waar ik ook keek was een kop. Nu heeft blazen ook geen zin meer. Daar ben ik maar mee gestopt. Ik heb tenminste lekker geslapen.
Daar gaat ineens de deur open en zie ik het vrouwtje staan. Ze gaat naar alle katten toe en zegt wat tegen ze. Ook tegen mij. Dat vond ik best aardig van haar. Maar ja, ik ben ook best aardig, want ik blaas niet meer.

Wat zie ik nu weer veel katten! Alle kleuren zijn er. Het zal wel even duren voor ik ze allemaal ken. Nu ik niet meer zat te blazen, kwam iedereen even naar me toe en aan me ruiken.
Even later kreeg ik weer lekker te eten. Ook heeft het vrouwtje me steeds in een bak gezet. Die bak rook wel naar kat, dus dacht ik dat ik hier wel wat in mocht doen. En ja hoor, dat was ook de bedoeling, want het vrouwtje zei dat ik een grote poes was. Elke keer als ik wat had gegeten of als ik even had geslapen kreeg ik die bak weer te zien.
Ga straks weer lekker slapen in onze eigen kamer.

Vandaag heb ik overal in mijn nieuwe huis gekeken. Ik kan nu die bak ook zelf vinden. Het vrouwtje hoeft me niet steeds meer te brengen. Ik wist gisteren al dat ik dit kon, maar ja mensen!
Wat me vandaag wel opvalt is dat de andere katten nu tegen mij beginnen te blazen. Och, dat zal wel weer over gaan.
Ik dus lekker door het huis gewandeld en nog meer speelgoed gevonden. Die paal met een balletje eraan vind ik erg leuk. Daar heb ik heel lang mee gespeeld.
Er is ook nog een tuin bij het huis. Daar lopen alle katten zo naar toe en komen dan ook weer terug. Ik ook even kijken, maar dat is nog wel een beetje eng hoor. Nee, ik blijf nog maar even binnen.

Na een heerlijke nachtrust in de poezenkamer, ben ik vandaag toch maar op ontdekkingstocht in de tuin gegaan. Wat ik daar allemaal heb gezien? Niet te geloven.
Ik zag een hok met beesten op 2 poten. Wat een rare beesten zijn dat. Ondertussen was ik dus al goede maatjes met de katten geworden, dus ik ben het gaan vragen. Bleken het kippen te zijn. Wat moet je daar nou mee. Van Maupie kreeg ik te horen dat die kippen eieren leggen en dat het vrouwtje die dan gebruikt om op te eten. Er stond ook een mooi gekleurde kip bij. Dat was dus de haan, leerde ik al snel. Ja, ik ben inderdaad snel van begrip.
Hiernaast zag ik in een hok beesten met lange oren. Na informatie bleken dit dus konijnen te zijn.

Uk in de pruimenboom

Vandaag zag ik ook een mooie boom staan. Daar ben ik lekker in geklommen. Hier heb ik me dus weer best vermaakt. Ook zie je me hier onder op de foto met Rocky. Je weet wel die grote kop die ik de eerste dag een tik gaf. Best een leuk beest hoor!

Ukkie en Rocky

Na die drukke dag gisteren was ik wel erg moe geworden. Ook had ik mijn rechter pootje pijn gedaan. Is misschien wel in die boom gebeurd. Vandaag dus veel geslapen en erg lui geweest. Ik heb bijna de hele dag in een luie stoel gelegen.
Wat me trouwens wel opvalt, is dat er overal eten in het huis staat. Ik heb ook geproefd van een bak met eten die op de grond stond. Bah! Wat was dat vies. Bleek het van de honden te zijn. Wist ik veel! Hoe kon ik dat nou weten!

Wat veel water!!!


Vanavond heeft het vrouwtje naar mijn pootje gekeken. Dat wilde ik helemaal niet. Ineens kon ik natuurlijk weer hard lopen. Maar dat deed toch wel een beetje zeer. Dus het vrouwtje kreeg me zo te pakken. Ze heeft een beetje over mijn pootje gewreven. Dat was best een lekker gevoel. Het doet nu veel minder pijn. Nu lig ik lekker op de tafel samen met het vrouwtje naar een apparaat met plaatjes te kijken. Interessant hoor. En het beweegt ook allemaal. Als mijn pootje niet zeer deed, zou ik er direct naar toe springen. Maar ik hou me lekker rustig, dan kan ik morgen weer lekker spelen en de boel verder verkennen.

Wat ik vandaag heb meegemaakt, zul je niet geloven! Kom ik op mijn gemak de poezenkamer uitgewandeld, hoor ik me daar opeens een lawaai! Jemig de pemig ik schrok me een hoedje. Ik kon het niet thuis brengen. Ik had het nog nooit gehoord.
Je weet dus wel dat ik slim en nieuwsgierig ben. Dus ik er naar toe. Het geluid werd steeds erger. Toen ik vlakbij was, werd het geluid ineens minder en opeens hoorde ik niets meer. Was dat ding zeker bang voor me geworden! Maar owee, er begon ineens wat te bewegen Een heel lang dun ding. Schrok ik weer en ging dus bij een van de anderen even informeren wat dat was. Natuurlijk ging ik naar Maupie toe. Hij verklaarde me dat dit een stofzuiger was, waarmee het vrouwtje en natuurlijk ook het baasje het huis mee schoonmaakte. Dat geluid was nu verklaard, maar wat moet dat lange dunne ding dan? Dat was dus de slang waarmee het vuil in dat gekke apparaat terecht kwam. Maupie had wel eens ruzie met die slang gehad, maar had het niet kunnen winnen. Nou, dacht ik, dat zullen we dan wel eens zien. Ik dus naar die slang toe en er meteen bovenop gesprongen. Hij beet me verdikke nog terug ook. Hij draaide alle kanten uit, dus ik moest mijn best doen om hem te pakken te krijgen. Na een poosje deed hij niets meer terug. Dat vond ik helemaal niet leuk, want nu wist ik niet zeker wie er had gewonnen. Laten we er het dan maar op houden dat we geen van beiden hebben gewonnen.

Konijn (boven) en haan (onder)

Het houdt niet op vandaag. Gisteren was het zo rustig, maar nu! Vanavond liep ik in de kamer rond en daar lag iets op de stoel waar ik gisteren zo lang in had gelegen. Ik sloop er voorzichtig naar toe en vond het wel een beetje op ons lijken. Alleen die oren. Wat waren die lang! Dat hebben we niet. Ik klim voorzichtig op de stoel en ga naast hem liggen. Dat was lekker warm zeg. Begint dat ding me te likken. Dat was best een lekker gevoel, dus ik ging nog dichter tegen hem aan liggen. Hier heb ik een hele tijd lekker gelegen. Toen ik weer wakker werd lag hij er nog steeds. Ik lik dus ook even en ga daarna weg. Ik moest toch wel even weten wat dit nu weer was. Het bleek dus ook een konijn te zijn. Die anderen zaten dus buiten. Ik had nooit verwacht dat zo’n beest ook binnen zou zitten! Dom hè?

Sjimmy en Ukkie

Vandaag heb ik een zeer rustige dag gehad. Pas toen het baasje thuis kwam ben ik naar buiten gegaan. Ik had toch weer een beetje last van mijn pootje. Buiten kwam ik Sjimmie tegen. Die bleef maar onder een plant zitten. En maar naar me kijken.

Rakker en Ukkie

Ik had ook geen zin om naar hem toe te gaan. Dus ik liet het maar zo. Ik ben nog even met Rakker gaan wandelen. En daarna heb ik mijn nagels scherp gemaakt aan een rond geval.

Ukkie bij fiets

.

Vandaag is een dag van bijeenkomsten. Bij mij was dat ook het geval. Ik loop dus rustig te wandelen in de tuin. Vallen er opeens harde dingetjes op de tegels. Ik ruik er aan, maar vind het niets bijzonders. Ineens komen van alle kanten katten aangerend en pakken die harde dingen in de bek. Getsie, denk ik nog. Mij niet gezien. Ik moet daar niets van hebben. Maar ze vonden die dingen toch wel erg lekker, want binnen enkele ogenblikken was er niets meer van over. Alles was op! Ik had nog niks gehad. Maar dat was natuurlijk wel mijn eigen schuld. Had ik maar direct die dingen moeten pakken. Maar ja, je kan niet alles weten. Ik wilde toch eigenlijk zo’n ding nog wel proeven. Ik keek om me heen en zag het vrouwtje net naar binnen lopen. Ik keek haar aan en mauwde een beetje zielig. En ja hoor, het vrouwtje pakte me op en zette me op een plank met een paar van die dingen. Blijken het lekkere snoepjes te zijn. Ik heb er heerlijk van gegeten.

Weegschaal

Ik heb vandaag eerst mijn normale rituelen doorlopen. Maar opeens werd ik door het vrouwtje opgepakt en in een bak gezet. Er stond een pijl op en allerlei andere rare dingen. Dit bleken dus achteraf cijfers te zijn. Toen ik daar even in die bak zat vond het vrouwtje me een grote meid. Het was een weegschaal en ik weeg nu 1290 gram. Na die nieuwe ervaring, ben ik maar weer op onderzoek uit gegaan. Ik ontdekte naast die mooie boom buiten nog een hok. De onderkant had ik al ontdekt, want daar zaten ook van die langoren in. Ik ontdek nu echter dat er bovenin een heel ander dier zit. Toen ik dit dier beter bekeek, leek het een beetje op een muis, dus ik wilde hem wel proberen te pakken.

Uk en Babbel

Dat beestje ging tegen het gaas aanzitten en wilde met me spelen. Dus heb ik maar even gespeeld, want ik kon hem toch niet te pakken krijgen. Hierna ben ik op mijn gemak naar de krabpaal in onze kamer gewandeld. Daar ben ik lekker gaan liggen op een heerlijk zacht kussen. Het vrouwtje kwam elke keer langs en dan kreeg ik weer een aai over m’n bol. Best lekker hoor!

Bret

Vanmiddag ben ik samen met Bret naar de dierenarts geweest. Het vrouwtje had al tegen me gezegd dat ik een paar prikken moest hebben. Och, dat kan niet veel voorstellen, dacht ik. Anders doet het vrouwtje dat niet. Het was wel een hele toestand hoor, naar die dierenarts. Bret zat in een mand achterop de fiets en ik mocht in een mandje aan de voorkant van de fiets.
Dat vond ik wel eng hoor. Het vrouwtje heeft toen voor de zekerheid een geval om me heen gedaan (bleek dus een tuigje te zijn). Nu was ik dus niet zo bang meer. Maar ja, tijdens het fietsen ben ik toch maar op haar schouder gaan zitten. Wat een rare dingen heb ik gezien. En een herrie! Dat waren dus auto’s. Je weet wel zo’n ding waar ik die hele rit in had gezeten in de nek van Brenda. Toen hoorde ik die herrie niet, maar nu dus wel. Ik dook elke keer maar in de hals van het vrouwtje als er weer zo’n ding aan kwam.

Bij de dokter bleek dus dat Bret een beetje ziek was. Ze had wat aan de nieren. Daarom was het vrouwtje natuurlijk op stap gegaan. Toen was ik aan de beurt. Ik had gezien wat die dokter bij Bret had gedaan, dus ik ging maar weer eens lekker blazen. Was die man toch bang voor me! Lachen joh! Ik heb me tijdens het prikken natuurlijk groot gehouden. Eigenlijk stelde het dus ook niks voor.
Op de terugweg naar huis heb ik lekker in het mandje bij Bret gezeten. Dat vond het vrouwtje toch wel beter. Nou, ik ook hoor!

Orrie

Vandaag is weer een lekkere speeldag geweest. Niet voor Bret, want die moest 2 keer naar de dokter vandaag. Maar nu gaat het alweer een stuk beter met Bret. Ze loopt weer rond. Maar wel heel voorzichtig. Dus ik speel niet met haar. Wel met Orrie. Daar heb ik een hele goeie speelkameraad aan. Hij kan overal tegen en doet lekker mee. Het gebeurde allemaal zo vlug, dat het vrouwtje geen foto heeft kunnen maken tijdens het spelen. Maar wel van Orrie apart op de klimpaal in de tuin. Ik ben bovenop Orrie gesprongen. Hij schrok zich wezenloos. Begon hard te rennen en ik er achteraan. Was hartstikke leuk. Maar wel vermoeiend. Dus na deze krachttoer ben ik weer lekker gaan slapen in de zon. Dat was lekker warm!

Uk en Beer

Maar  na een poosje werd het me toch een beetje te heet en ging in de schaduw liggen. Dat was ook lekker.

Na een uurtje of wat zag ik dat het vrouwtje weer met een langoor bezig was. Hij zat op de tafel in de tuin. Dat wilde ik wel weer eens meemaken. Ik sprong dus op de tafel toen het vrouwtje even een andere kant uit keek en sloop voorzichtig naar hem toe. Hij reageerde helemaal niet, dus ik ging maar bovenop hem liggen. Ik heb dus even lekker gelegen. Zo heb ik vandaag weer een heleboel meegemaakt.

Met Orry

Tjonge jonge, wat is het warm! Overdag lig ik lekker in de schaduw of in onze eigen kamer. Daar is het best uit te houden. Er is altijd wind in die kamer. Dat komt van het plafond. Daar draait iets de hele dag.
Dit ding kende ik nog niet, dus maar weer eens informatie ingewonnen. Deze keer ben ik naar Orrie toe gegaan. Hij zei dat het een ventilator was. Dat weet ik dus ook weer. Vrijdagavond heb ik lekker met Orrie gespeeld en met Sjimmy.
Met Orrie op de grond, zoals je ziet. Nou, dat viel niet mee hoor! Dat is een sterke kater! En natuurlijk ook zwaar. Dus die moest niet op mij terecht komen. Ik moest hier wel goed mijn best voor doen.

In de pruimenboom

Hierna heb ik dus nog wat gespeeld met Sjimmie. Dat gebeurde op een stoel. Het baasje moest heel raar gaan zitten om daar foto’s van te maken. Kijk maar eens hoe we bezig zijn geweest.
Zondag heb ik ook veel binnen gelegen. Ik ben ook nog een keer mijn favoriete boom in geklommen. Ik zat nu al lekker hoog. Beneden kwam ik weer een grote kat tegen. Dat was Bono. Alweer een grote kater. Een echte Pers. Beneden heb ik ook nog met blaadjes gespeeld. Ik heb het nog steeds lekker naar mijn zin in Friesland. Ik zou niet meer terug willen naar Rotterdam. Hoewel? Ik vind Brenda nog steeds heel lief. Vooral omdat ze mij hier heeft gebracht.

Bonita

Hallo luitjes, daar ben ik dan eindelijk weer.
Ik heb het nog steeds naar mijn zin bij mijn grote broers en zussen. Ik ben hier helemaal thuis in het hoge noorden. Word lekker vertroeteld door iedereen, hoewel ik ze allemaal wel vaak uitdaag.
Afgelopen vrijdag lag ik lekker te luieren, toen ik ineens een bekende stem hoorde. Deze stem had ik al een poosje niet meer gehoord. Ik ging dus direct naar die stem toe en ja hoor, het was Adriaan. Je weet wel die vriend van Brenda. Ik was ontzettend blij en heb een hele tijd met hem gekroeld en natuurlijk mijn motor voluit open gezet.

Eigenlijk heb ik me wel een beetje lopen uitsloven. Telkens moest ik even laten zien dat ik er nog was en werd dan ook weer opgepakt. Ook heb ik hem laten zien wat ik allemaal durfde. In onze kamer heb ik alle grote broers en zussen van de tafel af gepest. Sprong midden in een plant. Tjonge wat een lekkere zandbak was dat! Dit vond het vrouwtje niet zo leuk, maar daar zat ik niet echt mee. Ik moest toch alles aan Adriaan laten zien? Ook ben ik weer in de boom geklommen. Nog hoger dan de vorige keer.
Het vrouwtje zorgt goed voor me en ik weeg nu al ruim 1600 gram. Adriaan vond niet dat ik groter was geworden. Nou, dat ziet hij dus echt verkeerd. Dat komt natuurlijk door al die grote broers en zussen.

Het heeft wel lang geduurd, hè?
Als je het naar je zin hebt, let je niet op de tijd. Eigenlijk maak ik zoveel mee, dat het bijna niet op te schrijven is.
Iedereen vindt me erg lief en ik kan met alle dieren heel goed opschieten.
Vorige week kwamen er nieuwe dieren. Het waren 2 kippen. Jeetje, wat waren dat aparte beesten. Veel anders dan de kippen die ik al ken. Ze hebben veren die op haren lijken en hebben gekleurde wangen. Ze waren heel erg lief, maar ze waren overal bang voor. Eerst had het vrouwtje ze bij de haan Benno en zijn kippen gedaan. Dat ging echter niet goed. Ze liepen elke keer weg en kregen dus niet genoeg eten en drinken. Alleen in de nacht, want dan bleven ze buiten en de andere kippen gingen naar binnen.

Vandaag heeft het vrouwtje ze bij Joost en zijn kippen gezet. Deze kippen waren best aardig voor ze, maar ook hier waren ze bang en liepen als gekken door het hok. Dat vonden de kippen natuurlijk niet leuk en begonnen de nieuwe kippen te pikken.
Het vrouwtje vond dit ook helemaal niet leuk. Nu moeten deze kippen weer terug naar de winkel. Jammer hoor, want ze hadden het hier best goed gehad.
Ik ben nu ook weer gegroeid en weeg nu al 2200 gram. Veel hè?
Wat er ook vorige week kwam was een paal met plankjes erop. Die paal komt helemaal tot het plafond van de poezenkamer. Het is erg leuk om hier in te klimmen. Ik ben dan lekker de grootste van allemaal.
2 weken geleden was het vrouwtje met wol bezig. Ze was een truitje aan het breien van hele zachte wol. Op een gegeven moment was ze even weg gegaan en ik probeerde even wat dat was. Wat was dat lekker zacht. Ik ging hier lekker op zuigen. Het leek net op mijn moeder. Wat was dat lekker!
Toen dacht het vrouwtje dat ik maar zo’n lapje voor mezelf moest hebben. Hier kan ik nu lekker op zuigen als ik het zelf wil. Dit doe ik vooral in de avond, want dan kan ik niet in de tuin spelen. Ik zink dan helemaal weg en geniet met volle teugen.
Deze week moet ik naar de dierenarts. De vorige keer was dat niet zo erg, dus dat zal wel meevallen. Ik krijg een zogenaamde vervolgprik.

Hallo, hier ben ik dan weer een keer. Dat is lang geleden hè? Het is bijna een jaar geleden dat ik hier voor de laatste keer was.
Ik ben nu zelf al ruim een jaar oud. Ik heb ook al een paar keer hele rare kriebels in mijn buik gehad. Best eng hoor! Ik wilde steeds naar de katers toe. De eerste keer schrok ik me rot. Zo van: “Wat is dat nou weer!” Daarna vond ik het wel leuk om de katers een beetje te plagen. Volgens het vrouwtje kan het toch geen kwaad. En dat klopt ook, want er is niets gebeurd.

Loesje

Sinds 2 weken heb ik er een nieuw zusje bij. Ze liep ook als een zwervertje rond, net als ik. Ze was wel een beetje mager toen ze bij ons kwam. Nu begint ze gelukkig al wat dikker te worden. Ik vind haar wel erg lief en wil graag met haar spelen. Maar Loesje (zo heet ze) vindt het allemaal nog erg vreemd. Ze vindt de belangstelling van al die katten maar raar. Ze vindt het nog vreemder dat ze haar willen verzorgen. Nou, daar heeft ze helemaal geen zin in.
We zullen maar even afwachten tot ze zelf aan het spelen toe is. Want uit eigen ervaring weet ik dat dit vanzelf wel komt.

Loesje en Ukkie

Vandaag was de dag dat Loesje toch toenadering zocht bij mij en de andere katten. Zo zie je maar: “De aanhouder wint!”
Als het vrouwtje haar roept, kom ik ook en neuzen Loesje en ik even met elkaar. Als zij bij het vrouwtje gaat liggen, kom ik er lekker bij.
Ook nog een zielig bericht. Eén van de kippen, je weet wel zo’n beest op 2 poten, is dood gegaan. Het baasje heeft hem in de tuin begraven. Ik vond het ook al zo stil in dat hok. Die kip was al een poosje ziek.

Het vrouwtje had ons al voorbereid: we zouden 2 nieuwe zusjes en 1 nieuw broertje krijgen. Ze komen uit een plaats in de buurt (Dronrijp).
Het vrouwtje was op bezoek geweest bij die mensen en ze was blijkbaar helemaal gek van die kleintjes. Want ze zei het diezelfde avond al tegen ons. Het schijnen grijs-gestreepte beestjes te zijn. Leuk hoor! Misschien lijken ze wel op mij, want ik ben tenslotte ook grijs gestreept.
Wat zijn we allemaal zenuwachtig!

Leo

Mijn zusjes en broer zijn gisteren aangekomen. Het vrouwtje had een mandje meegenomen en daar zaten ze alle drie in. Dat lijkt zielig, maar ze waren nog maar klein en de mand is behoorlijk groot hoor.
O ja, gisteren zijn er ook nog 3 logés bijgekomen. Van die lange dunne soortgenoten. Siamezen heten die. De katten van de dochter (Petra) van het vrouwtje. Petra moest namelijk nogal wat verbouwen aan haar huis en dan zouden steeds de deuren open staan. En het was natuurlijk niet de bedoeling dat haar katten weg zouden lopen, want die zaten altijd binnen. Tja, en als je dan een deur ziet open staan, wil je wel eens zien wat daarachter te zien is. Dat zou ik tenminste wel doen.

Dus kwamen er ineens 6 katten bij. Wel een drukke boel in onze kamer, maar wel gezellig.
Die kleintjes hadden dus ook heel wat te verwerken. Een reis in een mand, een vreemde omgeving, een heleboel soortgenoten. Dat is wel erg veel in één keer.
Ik vind ze best aardig en zij mij ook, want ze zien me echt als een grote zus. Bijna een moeder!

Ukkie en de 3 l's

De kleintjes zijn nu 5 dagen bij ons. Ze heten Leo, Linda en Lotje (de 3 L’s). Ze vinden het hier prachtig! Ik ontferm me een beetje over ze. Gelukkig luisteren ze goed naar me. Ze komen ook graag bij me liggen. Maar nu overkwam me toch iets raars! Ze wilden niet alleen graag bij me liggen, maar ze wilden ook nog bij me drinken. Dat had ik dus nog nooit meegemaakt. En het gekste komt nog. Ik kreeg melk!! Ze konden dus echt bij me drinken.
Het was wel eng hoor. Die zoekende mondjes en die trappelende pootjes tegen je buik. Ik vond het eigenlijk wel een lekker gevoel. Ik was dus echt verkocht en vanaf vandaag heb ik ze dus regelmatig aan de borst.

Wat geniet ik van die 3 L’s! Schatten zijn het.
Loesje, je weet wel die kleine zwart-witte, is wel jaloers op me. Nog steeds blijft ze de 3 L’s plagen en soms krijgen ze een mep van haar. Je begrijpt dus wel dat ik ze goed verdedig tegen die streken van Loesje. Maar ja, het is toch haar eigen schuld, want zij begint elke keer.

De 3 L’s zijn vandaag bij de dierenarts geweest. Ze moesten voor een controle en de eerste prik. Natuurlijk heb ik ze gerustgesteld, want ik weet uit eigen ervaring dat zo’n bezoekje helemaal niet erg is. En het moet wel, want als je het niet doet, heb je kans op allerlei enge ziektes.
De “plaaggeest” Loesje moest ook mee voor de tweede serie prikken. Dus heb ik tegen haar gezegd dat het toch wel een beetje eng was. Eigenlijk wel een beetje gemeen.

Lotje

De kleintjes hebben gelukkig geen last van de prikken en spelen dus gezellig buiten. Ik neem ze regelmatig mee de boom in. Dat vinden ze prachtig! Maar ja, eruit komen blijft in het begin toch wel erg moeilijk. En daar kan ik ze ook niet mee helpen. Ik doe wel voor hoe je dat moet doen, maar het lukt ze nog niet. Gelukkig is het vrouwtje er dan om ze te helpen.
Het is natuurlijk overbodig, maar ik wil toch nog wel even aan iedereen laten weten dat we hier met z’n allen eigenlijk in het kattenparadijs wonen.

Onze logés gaan gelukkig binnenkort weg. Nog 5 dagen volhouden. Even aftellen dus!
Het lijken zo nu en dan net tijgers. Een paar dagen geleden hebben ze mijn grote broer Vincent (die grote rode) gepakt. Die zit al even met een paar dichte ogen. En jawel hoor, vandaag hebben ze mij verdorie ook te pakken genomen.
Ze hebben me behoorlijk toegetakeld en mijn derde ooglid is gescheurd. Dat deed best zeer hoor! Het vrouwtje dacht eerst dat ik wat in mijn oog had. Ze wilde het schoonmaken en trok zo het vlies over mijn oog. Gelukkig weet ik dat het vrouwtje veel van me houdt, anders had ik haar wel een mep gegeven.
Het is nu al te laat voor de dokter, dus dat zal morgen wel gebeuren.

Ja hoor, ik ben dus met het vrouwtje naar de dokter geweest. Wat er nu gebeurde was best eng zeg! Hij nam een knipgeval in de hand en knipte zomaar een stuk van dat derde ooglid af. Het zal er veel enger uit dan het was, want ik voelde er niets van. Eigenlijk was het wel fijn wat hij deed, want nu kon ik weer goed zien. Ik kon me nu ook weer lekker wassen. Want tijdens het wassen werd dat vlies steeds voor mijn oog getrokken en kon ik even niet veel zien.
Dat hadden we dus ook weer gehad. Het vrouwtje kreeg nog een zalfje van de dokter mee, dat moest ze 3 keer per dag in mijn oog doen. Dat moet dan maar, want de dokter had gezegd dat het vlies dan weer zou aangroeien. Gelukkig maar.

De 3 L’s beginnen zich nu echt thuis te voelen. Tijdens de nacht liggen ze nog steeds in een apart huisje (een bench), want dat vindt het vrouwtje wat veiliger.
Ze gaan goed op de bak, eten lekker en groeien goed.
Er gebeuren echter ook nare dingen. Mijn grote broer Orrie is ziek. Hij krijgt al een hele tijd apart eten, dus wist ik wel dat hij niet helemaal gezond is. Maar hij is nu aan de dunne en het plassen gaat al een poosje niet zo gemakkelijk. Hij moet nu ook nog overgeven. Het vrouwtje gaat morgen met hem naar de dokter.

Orry en de 3 L's

Mijn vermoeden over Orrie is uitgekomen. Hij heeft het aan de nieren. Waardeloos hoor, die nieren. En daar is eigenlijk niet veel aan te doen. Hij had al problemen met de nieren, hoor. Maar nu is het zover gekomen dat het niet lang zal duren dat ik afscheid van hem zal moeten nemen. Het vrouwtje heeft me verteld dat hij 2 grote spuiten met vocht heeft gekregen en ook nog medicijnen.

Het vrouwtje is elke dag naar de dokter geweest met Orrie om weer een spuit met vocht te krijgen. Dit wordt ook gedaan om zijn nieren een beetje schoon te maken. Maar de ellende is, dat de diarree blijft. Als laatste middel heeft het vrouwtje toen een stukje Norit aan Orrie gegeven. En ja hoor, die diarree stopte!
Mijn ‘zus’ Gina is ook ziek geworden en heeft ook vocht gekregen. Gina is eigenlijk een beetje zielig, want ze is erg mager en wordt maar niet dikker. Het vrouwtje gaat wel erg veel met haar naar de dokter. Maar ja, als het nodig is, moet het maar.
Eindelijk: de logé’s zijn vandaag naar huis gegaan. Wat een rust!!

Zo, we zijn dus weer met ons eigen clubje. Het vrouwtje heeft alles weer lekker schoon gemaakt. Nu kunnen we onze eigen geurtjes weer overal achterlaten.
Het is gelukkig nog steeds mooi weer, zodat we lekker veel buiten kunnen spelen. De baas heeft een heleboel foto’s van ons allemaal gemaakt. Kijk maar eens even rond. Je zult ons wel herkennen.
Het is wel jammer dat het met Orrie steeds slechter gaat.

De 3 L's spelen

Wat hebben de 3 L’s vandaag rare capriolen uitgehaald! Het vrouwtje was aan het spelen met een stokje. Aan dat stokje zat een touwtje met een balletje. Hoog springen, om de as draaien, opzij springen. Alles deden ze. Natuurlijk heb ik ook meegedaan.
Het baasje heeft geprobeerd een paar foto’s te nemen, maar meestal waren we veel te vlug. Of hij was te laat, dat kan natuurlijk ook! Kijk maar naar het resultaat. Je ziet in elk geval wel dat we met z’n allen hard bezig waren. Wat was ik moe!

Het vrouwtje is vandaag weer met Orrie naar de dokter geweest om de nieren schoon te laten maken.
Het gaat echter weer slechter met hem. Hij heeft gisteren ook al een toeval gehad. Hij kan nu bijna niet meer lopen.
Hij wil nog steeds graag bij mij en de 3 L’s liggen en wij vinden dat ook wel prettig.
Ook ligt hij vaak bij het vrouwtje en wordt dan lekker verwend. Nou, van mij mag dat best hoor. Ik word echt niet jaloers.

Vandaag is het een trieste dag. Een dag om nooit te vergeten. Onze grote vriend Orrie is er niet meer.
Gisteren had het vrouwtje hem al in een apart hok gezet, want ze zag wel aankomen dat het niet lang meer zou duren.
Hij heeft helemaal geen pijn gehad. Hij is vannacht heel rustig ingeslapen. Gewoon in onze kamer. We vonden het toch wel fijn, want zo is hij tot het laatste moment bij ons gebleven.

Het vrouwtje en de baas hebben Orrie naar een speciale plaats gebracht waar dieren worden heengebracht die naar de kattenhemel zijn gegaan. Ze waren wel verdrietig hoor. Ik natuurlijk ook.
Het leven gaat echter verder. Gina knapt ook weer een beetje op. Ze is nog wel erg mager en kruipt weg. Maar zo gauw er eten wordt klaargezet, is ze er als eerste bij en gaat lekker zitten eten.
De 3 L’s krijgen nog steeds wat pap. Ik mag er gelukkig ook van meesnoepen, want het is toch wel erg lekker!
Loesje wordt nu ook een beetje gezelliger tegen ons allemaal.

Tjonge jonge, wat boffen we toch met het weer. We kunnen nog steeds lekker buiten spelen. Boom in en boom uit! En al die bladeren die van de bomen vallen. Dat is leuk om mee te spelen! Dat hebben de kleintjes ook door. Ze hebben het er maar druk mee.
Na een poosje spelen liggen ze uitgeput en languit uit te hijgen. Maar dat duurt meestal maar even en dan zijn we volop bezig. En ik maar meedoen. Leuk hoor!

Een poosje niets van me laten horen. We zijn er nog steeds hoor! Wie zou hier ook weg willen. Je zou wel gek zijn!
Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin met de 3 L’s. Ze mogen nu niet meer bij me ’tutten’. Dat doet nu wel een beetje erg zeer met die nieuwe scherpe tanden en nagels. Ja, ze zijn aan het wisselen! Alleen kleine Lotje mag het zo nu en dan nog even.
We zijn nu ook allemaal ingeënt. Misschien hebben jullie het ook gezien, maar er was bij ons in de buurt Kattenziekte uitgebroken. Dat moesten we dus niet hebben. Het was ook eigenlijk weer tijd voor de jaarlijkse prik. Alleen was het nu een maandje eerder.
Gelukkig kwam de dokter bij ons, want dat zou wel een heel gedoe geweest zijn om allemaal naar hem te moeten gaan. Ik zou daar niet aan moeten denken! Het vrouwtje en de baas trouwens ook niet.

Wat zijn we vandaag ondeugend geweest. Eigenlijk heb ik er wel een beetje spijt van. Maar ja. Het vrouwtje had mooie bloemen in een vaas gezet. Het waren geen echte hoor, want het vrouwtje weet dat we die meteen een kopje kleiner maken.
Die planten stonden in zand. Tja, dat is eigenlijk om problemen vragen!! We hebben lekker zitten graven. Alle planten er uit en de vaas lekker leeggehaald. Al het zand op de grond en er lekker hard doorheen rennen. Tja, wat moet je anders als je niet naar buiten kan. Het was wel een puinhoop en het vrouwtje was wel een beetje boos. Nou, ik begrijp dat eigenlijk wel, maar ze had het ook wel een beetje kunnen verwachten.

We naderen het einde van dit jaar en het begin van een nieuw jaar. Ik heb zo nu en dan opgevangen dat dat een speciale tijd schijnt te zijn.
Het is ook al behoorlijk koud geweest, brrr. Ik had even mijn neus buiten de deur gestoken, maar kwam weer gauw naar binnen. Jaja, wat hebben we het toch goed en wat is het hier lekker warm en gezellig met z’n allen.

Het is vandaag een andere dag dan de normale dagen. Wat een lawaai is het buiten. Allemaal harde knallen! Het begon al vroeg (10.00 uur!).
De 3 L’s vonden er niks aan, maar van het vrouwtje begrepen ze wel dat dit ook wel weer over zou gaan. Alleen begreep ik wel dat het vannacht nog even erger zal gaan worden.

1 januari 2004

Allemaal een heel gelukkig nieuwjaar toegewenst. Dat hoort zo, begreep ik van het vrouwtje.
Wat een geknal was dat de afgelopen nacht! Loesje en nog een paar anderen gingen gewoon voor het raam zitten, maar ik vond het helemaal niet leuk en was weggedoken. We zaten met een hele club onder de tafel!!
Vandaag is het lekker rustig. Ik hoop maar dat we een poosje geen zieken hebben, want dat is helemaal niet leuk. En helemaal niet voor mij en de 3 L’s.

Fred en Cor Pietersma (onze “baas”, vrouwtje en eigenaars van de website)

Alle genoemde katten en honden zijn er inmiddels niet meer. Alleen onze Uk en Loesje zijn er nog.  Uiteraard zijn er ook weer katten, honden en andere dieren bij gekomen. Uk is nog steeds erg speels en kan met de simpelste dingen minuten lang bezig zijn. Het is nu een ontzettende “kroeldoos”.

Afscheid (18 november 2019)

Vandaag hebben we afscheid moeten nemen van Ukkepuk. Jawel, zo noemden we haar meestal. Het was al heel lang geen ukkie meer. Ze zag er altijd heel goed uit. Echt ziek is ze nooit geweest. De dierenarts zag ze alleen als hij bij ons was. En dan kwam hij meestal voor de konijnen, want die moeten elk jaar worden geënt.
Ze is dus ruim 17 jaar bij ons geweest. Afgelopen nacht heeft ze haar laatste adem uitgeblazen.
We zullen haar toch wel missen en enkele andere katten waren op zoek naar haar.
Ze had toch wel een aparte plek in de groep.
Ik heb haar vanavond naar het Huisdieren Crematorium Noord-Nederland gebracht. Haar as zal worden verstrooid bij de andere dieren die we daar hebben gebracht. Zo blijven ze toch nog bij elkaar.
Het dagboek is gesloten.

 
Naar De Arend Naar DEKBED Discounter
Naar Koopjedeal Naar WoonQ
Naar De kattenspeelgoed specialist Naar vergelijking Kattenverzekering

         

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.