Zij was een smokkelaar

Kittens unknown

Smokkelaar

Het begon eigenlijk toen ik op vakantie was in de Dominicaanse Republiek.
Ik had een paar dagen paardrijden geboekt via zo’n excursie daar. Meestal is het daar een zootje. Een halve boerderij met kippen en jonge honden en paarden. Niet echt zoals bij ons heel schoon, maar juist een bende, vies.
Daar tussen al die troep zag ik een jong katje lopen en mauwen. Niemand durfde dat beestje te pakken of te aaien, zo vies zag ie eruit.
Maar ik had meteen zoiets van: kom maar hier en zo besmettelijk kan je ook weer niet zijn.
Ik heb hem eerst toen daar gelaten, niet wetend wat ik zou moeten doen om dat beest te redden. Ze hadden wel verteld (van die paardenranche) dat ie het waarschijnlijk niet zou redden omdat ie te jong was. Daar in dat land zijn ze niet zo met huisdieren als bij ons. Dus deden ze daar ook niks voor dat beestje.
Afijn, er ging 1 nacht overheen waarin ik erg onrustig heb geslapen, ik lag maar aan die kat te denken.

Dus de kat in mijn topje gestopt en achterop de brommer (30 km!!) weer terug. En dat in een land waarvan men zegt beter niet in je uppie te reizen. Niet zo slim natuurlijk, maar goed: helemaal blind van die kat!!
Onderweg heeft de aardige meneer van de brommer nog een oude kartonnen doos op de kop getikt (wat een schat hè?), want dan had ik een huis voor hem. Hij moest ook nog eens 2 weken in de hotelkamer verblijven omdat ik er nog maar net was!!
In het hotel heb ik hem goed bekeken en hij zat stijf onder de vlooien!! Ik heb hem toen onder het water gezet en de shampoo goed laten intrekken totdat de vlooien dood waren. Hierna kon ik ze zo uitspoelen. Ik heb hem afgedroogd en lekker laten slapen tussen de lakens op bed. En inderdaad 2 weken nog verstopt voor het personeel dat de kamers schoonmaakt. De doos zette ik dan in de kast (met gaatjes om te luchten hoor) totdat ze weer weg waren. Dan haalde ik hem eruit en mocht ie in de hotelkamer tippelen tot ik weer terugkwam.
Ik heb hem gevoed met eten uit het hotel, vlees enzo meenemen nadat ik zelf had gegeten, zo ook met melk. Maar toen kwam de dag dat we moesten vliegen. Ik was inmiddels wel heel erg aan het beest gehecht, dus er moest een plan komen om hem mee te nemen.
Ik heb een tas klaargemaakt voor onderweg waar hij in kon zodra ik in het vliegtuig was, en een blouse uitgezocht waarin hij niet zou opvallen. Met een trui er overheen die iedereen meestal aan heeft als ie naar Nederland terugkeert. Ik heb een blikje kattenvoer in een andere plaats gekocht, want dat is niet zoals hier in elke supermarkt te krijgen. Ook heb ik een fles met water meegenomen om hem uit de dop te laten drinken. Ik heb de kat in de blouse zo hoog mogelijk tegen mijn borsten aan gelegd, zodat ik met eventueel fouilleren geen problemen zou krijgen. Ze mogen namelijk niet op je edele delen tasten.
En zo ben ik op pad gegaan. Je moest ook door zo’n poortje om te zien of je wat verdachts bij je had. Ik had al expres alle ringen, horloge en andere zaken waar metaal in kan zitten, afgedaan. Er was echt niks waar dat ding op af kon gaan. Maar in zo’n land zijn die dingen nooit helemaal goed, en kunnen ze zelfs bij een mier nog afgaan. Dus ja, bij mij gaat dat ding natuurlijk af!!……………………eerste keer gefouilleerd, nog een keer door het poortje……………………en ja hoor weer ging dat ding af!!! haha!! en ik had echt niks en ze konden ook niks vinden. Dus weer gefouilleerd. Toen hebben ze me maar laten gaan. Echt geluk gehad, dus.
Onderweg heeft ie een paar keer geluid gemaakt, maar dat was zo licht dat de mensen het bijna niet gehoord hebben. En ja gelukkig is zo’n jong katje nog erg moe en heeft enorm veel geslapen. Onderweg dus geen last gehad. Eén keer had ie op mijn broek geplast. Toen ben ik met hem naar de wc gegaan om het schoon te maken.
We nog een uur een tussenstop gehad in Canada, en daarna naar Schiphol. Wonder boven wonder kon ik zo overal doorlopen.
Ik denk dat er al die tijd ook een engeltje op onze schouders heeft gezeten…………………..
Voor de goede orde: ik had zoiets nog nooit gedaan, ben altijd heel erg netjes en braaf, maar dit kon ik niet laten gaan.

Hij is inmiddels alweer bijna 4 jaar en het is nog steeds een grote ondeugd. Denk dat ie in een soort pubertijd zit….ahum. Hij zit hier in de koelkast, ja er lag waarschijnlijk iets lekkers in, haha. Meneer heeft tegenwoordig de lekkere luie stoel van de computerkamer gekraakt, dus ik zit op een klein houten stoeltje achter de pc, zo erg is het al hier. Ik ga binnenkort voor het eerst terug vanwaar Domi komt; ik ga de exacte plek weer bekijken. Ben erg benieuwd of alles nog is zoals het was. Lijkt me weer erg leuk.

Linda Zaal