Kaleb, …lief Kalebje!

Ineens is het zover. Na een opleving met vrolijke momenten geeft Kaleb het op. Hij zoekt mijn nabijheid minder, ligt op het warme kussen en is niet te verleiden een hapje te eten.
Hij gaat zienderogen achteruit en de blijheid verdwijnt uit z’n mooie ogen. Het besluit is genomen, ik maak een afspraak bij de dierenarts voor de volgende dag…

Het verdwijnen van de blijheid geeft de doorslag, hij wil niet meer. De dierenarts is het eens met mijn besluit. Ik neem Kaleb op mijn schoot en knuffel hem, hij mag rustig, in bekende armen, inslapen.
Kaleb, lieve Kaleb…….. langzaam zakt hij weg. Uiteindelijk stopt zijn hartje en met een laatste zucht stapt hij uit zijn korte leventje. Wangen nat van tranen, gelukkig een vriendschappelijke arm van Truus om me heen, haar wangen eveneens nat van tranen.
Kaleb ligt in zijn lievelingsdekentje. De lieve ogen zullen nooit meer blij, verbaasd om zich heen kijken. Nooit meer rollebolt hij van de trap, nooit meer een witte kater op de leuning van mijn stoel die kopjes geeft. Geen wit kopje dat om de deur verschijnt wanneer ik thuis kom.
Och Kaleb, lief Kalebje ik zal je zo ontzettend missen!

Hanny Prinzen

Geplaatst op: 3 november 2008.