Nelson de terreurkater

Nelson de terreurkater (het volledige verhaal).

Honden vrezen Zwolse ’terreurkater’

BN/DeStem, 5 november 2002.

Hij heeft nog maar drie poten, is al 15 jaar oud en toch staat de gecastreerde kater Nelson bekend als de schrik van de buurt, in de Zwolse wijk Assendorp. Geen hond is zijn leven zeker.
Hondenbezitters in de wijk mijden angstvallig zijn territorium en spreken van de ’terreurkater’.
Nelson heeft het vooral voorzien op grote honden. Diverse viervoeters hebben al kennisgemaakt met zijn verschrikkelijke klauwen. Bij een daarvan is de hele onderkant van z’n bek opengehaald.
Hondenbezitters durven tijdens het uitlaten niet meer in de buurt te komen waar Nelson huishoudt, maar de kater is slim. Hij verlegt regelmatig zijn jachtgebied en achtervolgt baas en hond. “Het is echt vreselijk bedreigend”, zegt een van de slachtoffers.
Hondenbezitters in de wijk hebben al hun nood geklaagd bij politie en dierenbescherming. “Het wordt steeds erger. Die terreurkater valt mijn hond voortdurend aan. Het is gewoon niet gezond. Maar bij de politie lachen ze erom. Er zijn geen wetten voor, zeggen ze”, aldus Rudy van Marle, bezitter van een toch niet bepaald bang uitgevallen herdershond.
Het baasje van kater Nelson, Adèle Spikker, kent de verhalen, maar ze vindt het geen optie om haar kat voortdurend binnenshuis te houden en dan zo nu en dan aan een riempje met ‘m te gaan wandelen. “Nelson is 15. Is vrijheid gewend.”
Adèle heeft zich verdiept in de psyche van haar kat. “Onpeilbaar”, luidt haar conclusie.

Actie voor Zwolse “terreurkat” Nelson

Apeldoornse Courant, 7 november 2002. Door Wout Sleijster.

De Zwolse wijk Assendorp is in de ban van Nelson, de “terreurpoes” die er niet voor terugdeinst grote honden aan te vallen. Geluiden dat een eind moet worden gemaakt aan de praktijken van de driepotige kat, hebben Zwolle verdeeld in bewonderaars en haters van Nelson.
In de buurt waar Nelson woont, is de actie “Houdt Nelson op de Groeneweg” gestart, compleet met pamfletten. Op internet is inmiddels een speciaal Nelson-forum geopend.
Het baasje van Nelson, Adèle Spikker, is na een verhaal in deze krant over Nelson platgebeld door kranten, radio en tv.
Adèle probeert nu de opwinding in te dammen: “Nelson is niet voor de poes, heeft grote territoriumdrift en moet weinig hebben van grote honden. Hij is ook deksels eigenwijs. Ik moet er vaak om lachen. Als het zonnetje schijnt gaat hij hiervoor zonnen, middenop de ventweg. En hij blijft liggen, ook als er een auto aan komt. Dan rijden ze via een stukkie trottoir verder.”
Nelsons bazin piekert er niet over de 15-jarige “terreurpoes” af te laten maken: “Dat heb ik een half jaar na zijn geboorte overwogen toen hij, vermoedelijk door een ongeluk met een auto, een achterpoot verbrijzelde en kwijt raakte. Maar de dierenarts zei dat een kat heel goed door het leven kan met drie poten. Akkoord,Nelson is er wat door vergroeid en zijn drie poten hebben zich érg sterk ontwikkeld, maar dat is een natuurlijk proces. Hij doet geen kind kwaad, integendeel.”
Buurman Ben Bremmer, zelf eigenaar van een hond: “Zeker, ook onze hond is bang voor Nelson. Hij gaat voor de kat opzij en dat lijkt tegennatuurlijk. Nelson is een beetje eigenwijs en vindt kennelijk dat de aanval de beste verdediging is.” Bremmer is nu een actie pro-Nelson begonnen en verspreidt huis aan huis pamfletten.
Ook Bremmer weet dat Nelson geen lieverdje is: “Ik heb al een keer een aanval van hem meegemaakt, zij het niet op mijn hond. Nelson kromt eerst stevig de rug, zijn staart wordt dik en als de hond van geen wijken weet, loopt hij er zo op af. Het is zijn manier van territorium verdedigen.”
Zijn vrouw Ina Bremmer vindt dat Nelson ook een andere kant heeft, een lieve kant.
“Hij ligt vaak bij ons in de portiek. Onze kinderen voeren hem dikwijls bij. Nelson laat zich gedwee aaien. Het is eigenlijk een hartstikke lieve kat, een beetje zielig ook vanwege die driepoot.”
Ina en Ben Bremmer willen de door hen gemaakte pamfletten in de buurt gaan verspreiden: “Want we moeten geen hetze hebben.”
De kreten op het pamflet getuigen van bewondering: “Eindelijk een kat die zich niet op de kop laat zitten. Laat zien dat “ie afstamt van een tijger”.

Speciaal Nelson forum

Apeldoornse Courant, 6 november 2002.

Rond de Zwolse “terreurkater” Nelson is een enorme commotie ontstaan. Landelijke media hebben zich inmiddels op de driepotige kat gestort en onze redactie wordt overspoeld met reacties op het verhaal dat afgelopen zaterdag in de krant stond. Speciaal daarvoor is een pagina geopend met forum, waar u kan reageren.
Een greep uit de reacties op het artikel van zaterdag “Nelson heeft de kolder in zijn kop “
Daar kan ik me aan irriteren. Als het een hond was geweest, was hij afgemaakt. Ze zouden eens gelijke wetten moeten maken voor huisdieren” / “Een valse kat? Gewoon in laten slapen” / “Nelson=great” / “Lijkt me fijn, zo’n pitpoes in de buurt. Geen last van hondegepoep en geblaf. Misschien een idee om Nelson eens gewapend met rode baret richting Israël of Afghanistan te sturen. Kan Nelson zich flink uitleven” / “Ik erger me aan mensen die zich irriteren” / Johan: “Deze kat lijkt bezeten te zijn. Reeds in de bijbel is hierover geschreven. Jezus liet boze geesten in wilde zwijnen invaren. We moeten terug naar de bijbel, mensen!” / Loes: “Geweldig deze kat. Nelson Rules. Laat deze kat lekker genieten van z’n oude dag en af en toe een hondje pesten. En Johan, “volgens mij ben jij bezeten”.
Het forum is inmiddels opgeheven.

Nelson blijkt een grote kindervriend

Apeldoornse Courant, 14 november 2002.

Ze heeft tot nu toe alles afgehouden. Als Adèle Spikker had gewild dan was haar “terreurkat” Nelson inmiddels een echte nationale held geweest. “Je gelooft het niet. RTL, SBS, Yorin, Avro, RTV Oost, ze hebben allemaal aan de lijn gehangen. Vorige week heb ik expres het antwoordapparaat aangezet en tegen mijn vrienden gezegd dat ze het bandje maar moesten inspreken als ze wat van me wilden horen.”.
De gecastreerde kater Nelson maakt – zoals eerder al vermeld – al maanden de Zwolse wijk Assendorp onveilig. Geen grote hond is zijn leven zeker. Hondenbezitters in de wijk trokken aan de bel over deze “terreurpoes”.
Samen met hondenbezitster Katja Brünott had Spikker echter afgesproken de zaak niet nog hoger op te laten lopen. “Als je ziet wat een sneeuwbaleffect jullie verhaal heeft gehad. Stel dat al die commerciële omroepen daar ook nog eens overheen waren gekomen. Voor je het weet ben je zelfs bekend in Amerika, want in het buitenland houden ze ook wel van leuke verhalen.”
Adèle heeft eindelijk ja gezegd tegen de camera’s. “Ik dacht dat het nu wel weggezakt zou zijn. Maar nee, ze hingen na het weekeinde weer allemaal aan de lijn, óók het Jeugdjournaal. En daar heb ik ja tegen gezegd. Daar heb ik een zwak voor. Bovendien is mijn Nelson een grote kindervriend. Alle kinderen in de buurt kennen hem. Ze aaien ‘m allemaal. Hij is met z’n drie pootjes natuurlijk ook bijzonder herkenbaar.”

Onschuldig
Begin deze week stond de cameraploeg bij Adèle voor de deur. Nelson ligt onschuldig in zijn mandje voor een warme kachel. “Hij valt toch geen mensen aan, hè?”, vraagt de interviewster van het Jeugdjournaal ietwat angstig. Heel voorzichtig steekt ze haar hand uit naar de kat, die door het Jeugdjournaal als een nationale held te kijk zal worden gezet. “Nelson zit eigenlijk alleen maar achter grote honden aan”, stelt Adèle haar gerust. “En hij doet het ook niet bij alle honden. Tsja, het is een eigenwijze snuiter.”

Emoties
Adèle is verbijsterd over wat voor emoties haar kat heeft opgeroepen in Nederland. “Niet alleen Nelson is een beroemdheid, ook ik kan niet meer normaal over straat”, grinnikt ze.
“Het is maar goed dat ik werkloos ben, want mijn tochtjes door de stad duren meer dan dubbel zo lang. En je weet niet door wie ik allemaal gebeld ben. Ik heb echt het hele land aan de lijn gehad. Afgelopen vrijdagmiddag werd ik zelfs gebeld door een beveiligingsfirma, Security ofzo: of ze Nelson konden kopen want zo”n kat wilden ze wel als collega. Wat een giller. Wie weet mogen we samen mee doen in een reclamespotje voor Whiskas of Felix.”

Lachen
Ze giert het uit van het lachen. “En dan te weten dat ik kort voor het verhaal overwogen heb om ‘m af te laten maken. Hij wilde niet meer eten, deed niets meer. Ik ben nog bij de dierenarts geweest, die een antibioticakuurtje heeft uitgeschreven. Ik dacht dat het over en uit met ‘m was, maar ineens leefde hij weer helemaal op. En nu, met al die publiciteit, hij is helemaal opgeleefd. Jaja, het is een publiciteitsgeil beestje.”

Poeslieve brief voor kat Nelson

Apeldoornse Courant, 16 november 2002.

“Je bent geweldig, gaaf en VIP, beroemd en berucht”/ “Lieve Nelson, je bent voor mij een superkater”. De terreurpoes Nelson, die in de Zwolse wijk Assendorp vooral grote honden het leven zuur maakt, krijgt tegenwoordig zelfs liefdesbrieven.
Deze tekst komt van Noddy van de familie Van Rossum uit Steenwijk. Noddy is een je-weet-wel-kat van zes kilo schoon aan de haak. Volgens de brief volgt Noddy de belevenissen van Nelson op de voet. Hij heeft daarom een welgemeend advies aan de Zwolse kater: “Je zou voor elk interview als honorering een lekkere luie stoel, het beste kattenvoer en heerlijke brokjes voor bij de televisie moeten vragen.”

Terreurkater Nelson naar de TV-dokter

Apeldoornse Courant, 10 december 2002.

Binnenkort begint de Avro met een nieuw tv-programma: De TV-Dokter voor dieren. “Terreurkater” Nelson heeft de primeur. “Ik wil dolgraag iets aan zijn agressiviteit laten doen, maar tot nu toe kon niemand mij helpen”, vertelt eigenaresse Adèle Spikker. “Deze man beweert dat hij dat wel kan. Dus ik ga daar graag op visite met Nelson. Kijk, het is nu winter, dus die kat van mij komt niet meer zoveel buiten, veel te koud. Maar de zomer zie ik met grote zorg tegemoet.”
Adèle vermoedt dat Nelson een tijd geleden is vergiftigd en dat hij daardoor zo agressief is geworden. “Hij is een hele tijd ziek geweest. Zo erg dat ik dacht dat het beter was om hem in te laten slapen. Maar als je ziet hoe actief hij nu weer is. Er moet iets raars met hem gebeurd zijn. Hopelijk heeft die dokter de oplossing.”
Nelson en Adèle gaan 15 december richting Woudenberg, waar de Avro voor de gelegenheid een speciale dierenkliniek heeft ingericht. Wanneer het programma wordt uitgezonden is nog niet bekend.

Terreurkater Nelson is niet meer

Apeldoornse Courant, 8 april 2003. Door Janine Stougie.

De beroemdste kat van Nederland is dood. Nelson, die vorig jaar november alle kranten en televisieschermen haalde, omdat hij op zijn drie pootjes de Zwolse wijk Assendorp terroriseerde, is vorige week ingeslapen.
“Het was niet meer te doen. Hij had al eens een infuus gehad. Hij hield geen medicijn meer binnen. Ik heb vorige week woensdag de knoop doorgehakt. Hij lag zo zielig in z’n mandje. Een martelgang. Samen met een vriendin ben ik naar de dierenarts gegaan en heb ‘m een spuitje laten geven.”
Adèle Spikker, baasje van Nelson, kan er inmiddels weer redelijk over praten, “maar vorige week was ik nergens. Mijn hoofd stond er ook niet naar om het over de dood van Nelson te hebben. We zijn toch jarenlang samen geweest. Het is moeilijk te verwerken dat hij er niet meer is.”
Dat geldt ook voor de buurtkinderen. Was Nelson voor grote honden een plaag, voor kinderen was hij heel lief.
Samen met de buurtkinderen heeft Adèle Nelson vrijdagmiddag in de achtertuin begraven. “Dat was een mooie afsluiting.”
De ongeveer zestien jaar oude Nelson kon bogen op de eretitel “terreurpoes”. Hondenbezitters uit de wijk meden angstvallig zijn territorium. Katja Brünott, eigenaresse van twee grote honden, trok vorig jaar aan de bel, omdat ze met haar honden niet meer langs Nelson durfde te wandelen. “Het is vreselijk bedreigend als er een soort woeste tijger op drie pootjes achter je aanzit. Ik ga maar liever een blokje om.”
Brünott reageert geschokt als ze hoort dat Nelson dood is. “Voor Adèle en het beestje vind ik het verschrikkelijk. Ik wist dat het met z’n gezondheid niet zo goed ging. Adèle vertelde dat hij last had van zijn nieren. En allerlei abcessen had. Maar toen hij laatst weer achter mijn honden aanzat, dacht ik: goh, het gaat toch weer goed met Nelson. Het is een beetje dubbel. Ik was aan de ene kant blij dat Nelson weer opleefde, maar aan de andere kant natuurlijk niet.”
“We hadden het er al overgehad hoe het zou gaan deze zomer. Want, zodra het mooi weer wordt, zou Nelson natuurlijk ook vaker buiten zijn. Met alle consequenties vandien voor onze honden. Maar dit vind ik hartstikke sneu. Ik ben net een rouwkaartje aan het schrijven.”
Katja Brünott is mild in haar reacties. Er zijn ook hondenbezitters die blij zijn met de dood van Nelson. “Nu kan ik eindelijk weer gewoon over straat met mijn hond. Ik haat katten.”
Desondanks heerst in Assendorp vooral verdriet. “Een van de buurtkinderen was zo verdrietig, dat ze onmiddellijk een mailtje richting het Jeugdjournaal heeft gestuurd”.
“Ze vond dat haar eigen Journaal een eerbetoon aan Nelson moest uitzenden. Nou, dat is gebeurd.”