Wij samen

Wij samen

Sannah heeft na de dood van Drusilla nooit meer gemopperd! Oké, het was vreemd dat Drusilla er niet meer was en ze is in huis aan het zoeken geweest, maar blijkbaar went het toch vrij snel voor haar, zo zonder Drusilla.

Sannah ziet eruit als een super tevreden kat, komt veel bij mij om gekroeld te worden. Wil ze naar buiten, gaat ze op de leuning van de stoel staan, stopt haar neusje in mijn haar en miauwt in mijn oor, speelt met haar vis (nep) en haar roetsjbaan. Mijn schoot is een brug te ver, Sannah zal nooit een schootkat worden zoals Drusilla, maar aanhankelijk is ze wel.
De koelkast is momenteel haar beste vriend, zodra ik deze open, staat Sannah achter mij te miauwen. Is ze net buiten, springt ze in de vensterbank en laat luidkeels voor de hele buurt weten dat ze onmiddellijk naar binnen wil. Ongelofelijk wat een gehoor.

Nu we het over dat gehoor hebben, ze weet het verschil tussen het geluid van de auto van vriendin Truus en dat van een andere auto. Hoort ze de auto van Truus, springt ze in de vensterbank om te kijken, hoort ze een andere auto blijft ze lekker in haar warme mandje op de bank liggen en verroert zich niet, het is niet te geloven.
Dit is zo knap dat ik van plan ben haar binnenkort nog andere en meer nuttige zaken te leren. Zou het mogelijk zijn dat ze zelf haar neusjes van het raam poetst? Dat zou maar wat handig zijn. Sannah is niet bang voor water, dat moet dus geen probleem zijn!
Met z’n tweetjes is immers alles mogelijk!

Hanny Prinzen. Verschenen op 10 maart 2017