Appels

Youp de Labrador van vriendin Truus drentelt onrustig door de tuin. Neus in de lucht, want hij ruikt appels. Na zijn zorgvuldige onderzoek blijkt dat er geen appels gevallen zijn en dat de laagste appel nog niet door hem geplukt kan worden. Hij gaat amechtig onder de boom liggen. Blikt zo nu en dan hulpeloos en vragend omhoog alsof hij zeggen wil: val maar ik vang je wel op, kom maar!

Zo gaat het al dagen, zo nu en dan heeft hij geluk en zijn er valappels, die weet hij feilloos te vinden. Zelfs in het bos wanneer we aan de wandel zijn pikt hij er de wilde appels uit. Ook plukt hij zijn eigen bramen, onvoorstelbaar.

Sannah en Drusilla zitten het met verbazing te bekijken. Wanneer er geen appel gevallen is pluk ik er zelf wel een voor hem, Youp smikkelt deze heerlijk op, de poezen moeten niets van deze fratsen hebben.

Nu er weer wat ruimte in de kleine moestuin is ligt Sannah graag midden in het zwarte zand. Wanneer het even kan met haar achterwerk op de jonge preiplanten. Ik herinner mij dat dit vorig jaar ook al zo
was, ben er niet achter wat ze tegen prei heeft, maar blijkbaar moeten we die niet in de tuin hebben. Tomaten is prima, heeft ze geen moeite mee. Drusilla zocht deze zomer verkoeling onder de Rabarber, heerlijk!
Vandaag heb ik appels geplukt, alle mooie rode wangetjes zijn op een paar na uit de boom. Er blijven er
wel een aantal hangen voor de vogels, hebben zij ook nog wat te genieten. Het zijn tenslotte bijzondere appels (voor ons) van een oud ras die mijn opa nog geplant heeft en die wij hebben laten enten.

De appels liggen allemaal uitgestald op tafel, ik heb al reacties gekregen van mensen die er wat willen komen halen. Maar op dit moment waakt onze Sannah over de appels, Youp moet er immers ook nog een
paar!

Hanny Prinzen. Verschenen 13 november 2016.