Horner syndroom

Het syndroom van Horner is een, meestal éénzijdige, oogafwijking die wordt veroorzaakt door beschadiging van de zenuwbanen die het oog van prikkels voorzien. Dit kan een centrale oorzaak hebben (in de hersenen) of een perifere (het ruggenmerg en de zenuwen die het oog aansturen) waarbij de perifere vorm vele malen vaker voorkomt dan de centrale. Het syndroom is vernoemd naar Johann Friedrich Horner, een Zwitserse oogarts die het syndroom in 1869 voor het eerst beschreef.

Symptomen van het Horner syndroom.

Katten met het syndroom van Horner zullen de volgende symptomen vertonen:

• vernauwde pupil (miosis) van aangedane oog
• zichtbare derde ooglid van aangedane oog
• aangedane oog ligt dieper in de kas
• afhangend bovenooglid van aangedane oog
• het oor en de neuszijde van aangedane kant kunnen warmer aanvoelen

Wat is de oorzaak van het syndroom van Horner?

De meest voorkomende oorzaken van het syndroom van Horner bij de kat zijn middenoorontstekingen, tumoren in de oogkas of in borstholte en (bijt)trauma. Bij een groot deel van de katten met het syndroom van Horner wordt echter geen oorzaak gevonden en spreken we van een ‘idiopathische’ Horner.

Hoe stellen we de diagnose?

Op basis van de klinische verschijnselen wordt de waarschijnlijkheidsdiagnose gesteld die met behulp van adrenaline 1%-oogdruppels of phenylephrine 10%-oogdruppels kan worden bevestigd. Bij de verdenking syndroom van Horner druppelen we één van beide middelen in het aangedane oog. Wanneer de symptomen binnen 30 minuten verdwijnen is dit het bewijs voor het syndroom van Horner en is een perifere beschadiging waarschijnlijk. De pupil zal binnen deze 30 minuten verwijden en het oog komt weer normaal in de kas te liggen.

Wat is de behandeling van het syndroom van Horner?

De behandeling bestaat uit het 2-3x daags druppelen van het aangedane oog met adrenaline- of phenylephrine-oogdruppels gedurende 4-6 weken waarna over het algemeen de symptomen zullen verdwijnen. Het opsporen en behandelen van een eventuele onderliggende aandoening is echter ook van belang.

Hoe is de prognose?

Wanneer het oog goed reageert op de druppels is de prognose over het algemeen goed en zullen de symptomen verdwijnen. Wanneer er geen of nauwelijks verbetering optreedt is de kans op een centrale beschadiging groot en is de prognose veel minder goed. Het blijft in beide gevallen uiteraard belangrijk om de eventueel aanwezige onderliggende oorzaak op te sporen en te behandelen.