Naar de dierenarts

Het is alweer een jaar geleden dat vriendin Truus met Youp en Noa en ik met Drusilla en Sannah bij de dierenarts waren. Een goed teken hoor ik van alle kanten, dat is het gelukkig ook.
Tot nu toe (afkloppen maar weer) zijn er weinig problemen. Het blijkt dat onze vaste dierenarts geveld is door de griep, dokters kunnen dus ook ziek worden!

We krijgen een jonge blom als dierenarts, die al een jaar bij de praktijk werkt. Met vaste hand en veel nauwkeurigheid onderzoekt ze alle dieren en wat blijkt: Noa heeft iets met haar kiesjes, maar ondervindt hier geen hinder van, moet wel in de gaten gehouden worden. Ze is alweer 10 jaar, misschien komen er dan wat gebitsproblemen ondanks de knabbeltjes die het gebit reinigen.
Youp heeft het snel gezien, de Labrador gaat na het onderzoek voor de deur van de spreekkamer zitten en verroert zich niet meer. Gelukkig is alles oké, prachtig gebit en een geweldige uitstraling, vriendin Truus straalt van alle kanten, iedereen is gevoelig voor complimenten over zijn huisdier.

Sannah en Drusilla zijn aan de beurt, geweldig gezond en Sannah: prima gebit. Drusilla heeft tandvleesproblemen en krijgt weer een kuurtje, knapt het tandvlees altijd erg van op, maar oh, wat wordt ze slaperig van de antibiotica!

Na afloop van het onderzoek heeft een ieder de nodige prikken gehad en gaan we de medicijnen ophalen. Oh ja, voor we het vergeten ook graag even een tabletje voor het ontwormen. Noa heeft hier ontzettend veel moeite mee, en krabt de armen van Truus aan gort als ze er een pilletje in wil stoppen. Zij vraagt dan ook naar andere mogelijkheden. De stoere assistente zegt dat zij het wel even wil doen, het is haar dagelijks werk. Ze gaat met de poezen en Truus de spreekkamer in. Het moet al gek gaan of zij krijgt het zonder veel problemen voor elkaar, en dat is zo. Sannah volgt en dan Drusilla.

Ik wacht met Youp in de hal, hij gaat voor geen goud opnieuw de spreekkamer in. Ineens komt een geagiteerde assistente uit de spreekkamer waar wordt ontwormd. Spreekt mij aan en vraagt of ik er bij wil zijn wanneer ook mijn poezen ontwormd worden. Bevreemd kijk ik op, maar oké, dat wil ik wel. Youp gaat naar Truus en ik loop de spreekkamer binnen. Wat blijkt, Drusilla heeft zich ontpopt als een ware ” tijgerin” en klauwde met uitgeklapte nagels naar de assistente! Het geluid dat ze hierbij teweeg bracht misstaat een tijger in het wild niet.
Drusilla onze “gevaarlijke” tijger!!!!!!!!!!!!!!

Ik moet lachen, mijn lieve geweldige en zachtaardige Drusilla aan het grommen? Nog nooit gezien of gehoord!! De assistente heeft de pillenschieter gepakt en wil het zo doen. Ik houd Drusilla vast en ze is als was in mijn handen, geen enkel probleem!!!!!!!!!!!!!!!!

Thuis grinniken Truus en ik nog wat na, ik krijg in geuren en kleuren te horen wat er in de spreekkamer gebeurde. Hoe is het mogelijk dat de zachtaardige Drusilla zo boos werd. Was het omdat een “vreemde” aan haar zat en ik er niet bij was? Daar houd ik het op, dat streelt mijn ego.

Inmiddels is Drusilla thuis aan de antibioticakuur begonnen, 2 tabletjes per dag per keer. We gaan er ’s ochtends gezellig voor zitten en ik prop de twee tabletjes in haar keeltje. Ze vindt het niet leuk, maar daarna wordt er geknuffeld en is het leed weer geleden. Tot de volgende dag, want de kuur duurt een week. Ja, je moet er wat voor over hebben om mooi tandvlees en tandjes te hebben wanneer je 12 jaar bent.

Hanny Prinzen

Geplaatst op: 1 april 2013.