Een bel in de tuin

Het is alweer eind januari wanneer ik dit schrijf. Het was een heel spannende tijd met ziekte in de familie. Gelukkig is er herstel in zicht. Je ontdekt dan wel dat je als kleine familie er voor elkaar kunt zijn. Ondanks de grote spanning hebben we alle bijkomende zaken kunnen regelen.

Anna gedijt goed, zit momenteel bij me, het lijkt erop dat ze nu echt helemaal op mij gericht is.
Wanneer ik ‘s ochtends de krant lees gaat zij een frisse neus halen. Wanneer het zonnetje schijnt dwaalt ze langdurig door de tuin. Bij slecht weer is dit maar even. Ze wil weer naar binnen, geloof dat ik al vaker aangegeven heb dat ze dan gaat “kleppen”.
Daarom zit ik te denken een belletje bij de tuindeur te plaatsen. Dan kan ze, wanneer ze naar binnen wil even bellen. Kan ik ook gewoon mijn gang gaan. In de zomer staat de deur altijd open en kan ze zoveel kleppen als ze wil. Maar in de winter is de deur dicht tot haar grote verdriet.
Een belletje is dan een uitkomst, ik kan haar leren hoe dit te gebruiken. Zal wel een toer zijn om haar af te leren om aan een dichte deur te krabbelen of luidkeels te gaan miauwen. (Ze is er achter gekomen dat dit ook uitstekend werkt?)

Samen de krant lezen vindt ze ook heel prettig, maar in tegenstelling tot mij, leest ze met de billen. Lastig om de pagina om te slaan hoor en verontwaardigd dat ze dan is!
Een paar dagen geleden begon ze tv te kijken, pontificaal gaat ze voor het beeld zitten en ik moet met uiterst lieve stem vragen of ze bij mij komt zodat ik kan kijken.

Al met al was het een beetje saaie tijd. Veel wandelen zoals de rest van Nederland. Maar nu begint het “nieuwe leven” weer. Ik ga mij er over buigen om dat belletje te realiseren, maar misschien heeft iemand een ander idee.

Een beetje aan de late kant, maar je mag altijd iedereen iets goeds wensen, bij deze: een fijn en gezond 2022!

Verschenen op 30 januari 2022

Vorige column  Volgende column

Scroll naar beneden om een reactie op deze pagina te geven